تنهایی

برایت نامه مینوسم / تمبر میزنم و در جیب میگذارم

هیچ صندوق پستی / وفادار تر از بی کسی های خودم نیست

وقتی سال تا سال / جایت به لطف قاب های بی عکس / خالی نمی شود

هنوز یک لبخندم را بسته بندی کرده ام / برای روزی که تو را / اتفاقی میبینم

آنقدر تمیز بخندم / که به خوشبختیم حسادت کنی

و من در جیبم / دست های خالیم را فریب دهم امن ترین جای دنیا را انتخاب کرده اند

بی کسی / یعنی باور اینکه تنهایی ، چشم هایت را بد عادت کرده

یعنی مبل های تکنفره را به رقص های دسته جمعی ترجیح می دهی

و تا میتوانی / به فلاش های دوربین ، موهای سیاهت را / سفید تحویل می دهی

بی آنکه از کسی در طول تاریخ بپرسی :

ببخشید ؟ ساعت ِ شما هم همینقدر کند حرکت میکند